Υπό τον φόβο μιας άναρχης ανάπτυξης και πάλι

Publication

Published: May21, 2020

Αντικρίζοντας τα σημάδια οριοθέτησης ανησύχησα. Μήπως αυτό σημαίνει και πάλι μια άναρχη ανάπτυξη;  Μήπως αυτό σημαίνει ότι και πάλι εμείς οι αρχιτέκτονες θα καταστρέψουμε με τις ευλογίες του κεφαλαίου ακόμη ένα υπέροχο φυσικό τοπίο, από τα λίγα που μας έχουν μείνει;  Η μήπως απλά κάποιος ήθελε να δει τα όρια της ιδιοκτησίας του; Ελπίζω και εύχομαι να είναι το τελευταίο!

Βλέπετε συχνά οι αρχιτέκτονες, με τις ευλογίες του κεφαλαίου, καταλήγουν σε λύσεις που δεν λαμβάνουν υπόψη το φυσικό τοπίο λες και πρόκειται για ένα αγώνα δρόμου που πρέπει να δούμε ποιος θα επικρατήσει. Ωστόσο, όπως πολύ χαρακτηριστικά τόνισε ο διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας Peter Zumthor στο βιβλίο του Thinking Architecture αν η αρχιτεκτονική ασχολείται μόνο με σύγχρονες τάσεις και προσεγγίσεις χωρίς να προκαλεί ουσιαστικές δονήσεις στον και με τον τόπο στον οποίο βρίσκεται τότε χάνει την ουσιαστική σύνδεση της τόσο με τον τόπο όσο και με τον χρήστη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, μόλις κατανοήσουμε τι θέλει να μας πει, η περιέργεια μας να πεθαίνει και το μόνο που μένει είναι το ερώτημα της πρακτικής χρησιμότητας της .

Εύχομαι λοιπόν τα σημάδια οριοθέτησης να μείνουν απλά σημάδια που θα λειτουργούν ως απλά ένα άλλο επίπεδο λεπτομέρειας στο κατά τα άλλα υπέροχο σκηνικό. Γιατί όταν τελειώσουμε με την δική μας ματαιοδοξία θα κατανοήσουμε ότι μια αρχιτεκτονική που δημιουργείται μόνο για τον εαυτό της δεν είναι ικανή να επικοινωνήσει με κανένα.

Zumthor, P(2010). Thinking Architecture. Basel: Birkhäuser